De kunst van communiceren
Communicatie wordt vaak gezien als een vak, vooral als we het hebben over beroepen zoals marketing en PR. Maar wanneer we praten over de professionals in deze vakgebieden, gaat het eigenlijk om ‘de kunst van communiceren’. Het draait dan niet alleen om technieken en strategieën, maar ook om creatief en intuïtief omgaan met mensen en het overbrengen van een boodschap op een krachtige, menselijke manier.
Tegelwijsheden, citaten en filosofische uitspraken intrigeren mij en een paar ervan passen goed bij ‘de kunst van communiceren’;
- ‘Sommige dingen moet je niet zeggen, die moet je zien en voelen.’
- ‘Je bent alleen verantwoordelijk voor wat je zegt, niet hoe iemand het interpreteert.’
- ‘Het is de toon die de muziek maakt.’
Verbale en non-verbale communicatie
Gevoel, zien en interpretatie. Het heeft allemaal te maken met de non-verbale communicatie. Niet alle gesproken woorden hebben de letterlijke betekenis zoals ze op dat moment gebruikt of uitgesproken worden. Dan komt ‘de kunst van communiceren’ om de hoek kijken.
Uitspraken als ‘voor mij geen huisje, boompje, beestje’ betekent niet letterlijk dan men geen relatie of kinderen wil, het betekent dat men geen traditioneel burgerlijk ingericht leven wenst. Nu komt het aan op de non-verbale communicatie, is de zender in staat om de juiste lading mee te geven aan de uitspraak en is de ontvanger in staat de signalen juist te interpreteren?
Dat is en blijft de onuitgesproken vraag, de ‘black box’ binnen de communicatie. Een term die weer wel te maken heeft met ‘communiceren is een vak’. Vakgenoten weten dat je het eenmaal niet in de hand hebt dat iedereen de boodschap interpreteert zoals jij het bedoelt. Al heb je als zender nog zo getracht de juiste snaar te raken. Er zal altijd in sommige gevallen ’communicatieruis’ bestaan. Dan is het weer ‘de kunst van communiceren’ om ervoor te zorgen dat de ‘communicatieruis’ tot een minimum wordt beperkt.
